آلودگی آب استخر و نحوه تصفیه آنها

جلبک سبز

شایع ترین نوع جلبک در استخر ، جلبک سبز می باشد. که بسیار فرصت طلب می باشد ، به این معنی که به محض ایجاد مشکل و خرابی در سیستم تصفیه و اصول طبیعی و بهداشتی استخر این جلبک ها به سرعت استخر را آلوده می کنند . یکی از دلایلی که اغلب باعث به وجود آمدن سریع جلبک در آب استخر می شود ریزش باران شدید شبانه می باشد. ریزش باران شدید به خصوص اگر با رعد و برق همراه باشد نیتروژن در آب تشکیل می شود که در واقع مواد غذایی جلبک ها می باشد.

نیتروژن نه تنها غذای جلبک ها می باشد بلکه کلر باقیمانده در آب استخر را به وسیله ترکیب شدن با آن از بین می برد.

جلبک سبز نباید با مشکلاتی که مس در آب استخر ایجاد می کند اشتباه شود. اگر سطح بالایی از مس در آب استخر وجود داشته باشد، آب استخر به رنگ سبز روشن در می آید در حالی که جلبک سبز آب استخر را به حالت سبز ابری شکل در می آورد.

بهترین راه برای درمان و از بین بردن جلبک ها پیشگیری از به وجود آمدن آن می باشد. استفاده منظم از مواد ضد جلبک به عنوان بخشی از یک برنامه نگهداری طبیعی است. در این امر حتی اگر سیستم تصفیه نیز دچار مشکل گردد مانع رشد جلبک می شود. همیشه جلوگیری از پیدایش جلبک در آب استخر بسیار راحت تر و به صرفه تر از تلاش برای از بین بردن و پاکسازی جلبک می باشد.

زمانی جلبک ها شروع به ظاهر شدن می کنند در اسرع وقت شروع به درمان آن کنید ، هر چقدر مراحل جلبک زدائی را به تاخیر بیاندازید نتیجه آن سخت تر و پرهزینه تر می شود. ماده ضد جلبکی را انتخاب و استفاده کنید که هم جلبک های موجود را از بین ببرد و هم مانع ایجاد جلبک های جدید شود. دستورالعمل روی ضد جلبک را خوانده و سیرکولاسیون استخر را در طول درمان و از بین بردن جلبک ها انجام دهید.

جلبک زرد

جلبک زرد یا خردل مشابه جلبک سبز می باشد ولی رشد آن آهسته تر و کلروفیل (رنگدانه سبز) آن نیز کمتر از جلبک سبز می باشد که سبب زرد شدن رنگ آن می باشد.

از آنجاییکه رشد جلبک زرد بسیار آهسته می باشد از بین بردن و حذف آن از سیستم استخر نیز کاری دشوار و زمان بر می باشد. در آن زمان که این جلبک را در آب استخر مشاهده کردید به احتمال زیاد تا چند هفته فرصت برای از بین بردن آن دارید.

علاوه بر این از آنجاییکه جلبک زرد کلروفیل کمی دارد که نور دوست باشد حتی در مناطق تاریک استخر مانند لوله کشی و فیلتر نیز می تواند رشد و زندگی کند.

این شکل از جلبک تنها مشکل آن دشواری کنترل آن می باشد. استفاده از یک ضد جلبک مناسب در مراقبت از استخر بسیار مهم می باشد. ضد جلبک هایی که مبتی بر مس باشد به خوبی برای جلبک زرد مناسب می باشد اما دیگر محصولاتی که به تازگی وارد بازار شده اند نیز برای این جلبک ها مناسب می باشند.

توجه: غیرمعمول نیست که برای از بین بردن جلبک زرد بیش از یکبار اقدام کرد و آب تحت کنترل قرار گیرد. باز هم اشاره می کنیم که پیشگیری از به وجود آمدن هر گونه جلبک در آب استخر بسیار با ارزش می باشد.

جلبک سیاه

غالباً سخت ترین نوع جلبک ” جلبک سیاه” می باشد. با این حال خوشبختانه جلوگیری از ان نیز ساده می باشد. جلبک سیاه معمولاً در مناطقی از استخر که گردش آب و سیرکولاسیون استخر به خوبی در آن صورت نمی گیرد ظاهر می شود.

مناطقی مانند گوشه های استخر و ناحیه خاصی از عمق استخر و در نواحی خاصی از استخر معمولا نمایان می شود و تقریباً از بین بردن آنها غیرممکن است.

در اکثر موارد این مناطق از سیرکولاسیون ضعیف آب رنج می برد و در نتیجه آب شیرین به آن قسمت کم و یا اصلاً نمی رسد. ضد عفونی کننده و یا ضد جلبک باید به طور منظم تزریق شود.

یکی از بهترین راه ها برای جلوگیری از رشد جلبک سیاه و یا از بین بردن آن از سطوح تصحیح مشکل گردش آب استخر (سیرکولاسیون) می باشد.

مراحل زیر در از بین بردن جلبک سیاه کمک خواهد کرد:

۱- اصلاح هرگونه مشکلات گردش آب و سیرکولاسیون استخر

۲-تمیز کردن سطح کاشی استخر با برس و قلم مو زدن

۳- اضافه کردن ضد جلبکی که برای این جلبک مناسب باشد

۴- اگر امکان دارد برس روزانه نواحی جلبک پذیر استخر که باعث پاک کردن هر گونه سطح مرده جلبک از روی کاشی و سرامیک استخر می شود

از روش های ذکر شده در هنگامی که استفاده از ضد جلبک به تنهایی کمکی برای از بین بردن آن نمی کند استفاده کنید.

برای تصفیه آب استخر و همینطور نگهداری آن، از روشها و سیستمهای مختلفی از جمله فیلتراسیون، ضدعفونی، اکسیداسیون، تخلیه آب در زمانهای مشخص و کلرزنی در حد اشباع ( شوک ) استفاده می شود. در حال حاضر، متداولترین روش برای ضدعفونی آب استخر، استفاده از کلر در انواع مختلف ( از جمله هیپوکلریت و اسید سیانوریک ) و در برخی موارد، برم می باشد. البته باید توجه داشت که کلر، قابلیت مقابله با انگل "کريپتوسپوريديوم" را ندارد.  

استفاده از گاز کلر، هزینه کمتری دارد. اما بواسطه خطرات بسیار بالایی که دارد، مورد استفاده قرار نگرفته و در بسیاری از موارد، محدودیت های قانونی جدی برای استفاده از آن وجود دارد. استفاده از ایزوسیانورات کلری در استخرهای روباز این مزیت را دارد که باعث پایدار شدن کلر شده و از تجزیه آن در مقابل اشعه ماوراء بنفش خورشید، جلوگیری می کند.

میزان کلر باقیمانده در آب استخر معمولاً می بایست در حدود یک ppm نگه داشته شود. ضمن اینکه محدوده PH مناسب آب استخر، بین 7.2 تا 7.8 است. این مقادیر می بایست همواره مد نظر افرادی که مسئولیت نگهداری استخر را دارند، قرار داشته باشد.

چگونه شنا بیماری ها را منتقل می کند؟

شنا کردن در فصل گرما در بین افراد زیاد می شود. اگر یک فرد بیمار در یک استخر شنا کند، آب را آلوده کرده و سایر افراد را بیمار می کند.

آب آلوده استخر باعث بروز بیماری های مختلفی مثل اسهال، بیماری پوستی، عفونت گوش، عفونت چشم و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مثل حلق و بینی می شود.

کودکان بیشتر آب را آلوده می کنند و بایستی یاد بگیرند در آب مدفوع نکنند.

احتمال دارد کودک مبتلا به اسهال بی اختیار در آب مدفوع کرده و آب استخر را به میکروب اسهال آلوده کنند. اگر این آب آلوده توسط فرد دیگری به طور تصادفی در حین شنا بلعیده شود، او را بیمار خواهد کرد.

به علاوه برخی از میکروب ها مثل کریپتو که چند روز زمان می برد تا توسط کلر بمیرد، خطر انتقال بیماری ها را افزایش می دهند.

آیا میکروب هایی وجود دارند که کلر روی آنها اثر نکند؟

خوشبختانه کلر آزاد در PH خنثی، بیشتر باکتری ها مثل ای کلای را در کمتر از یک دقیقه می کشد، به شرطی که میزان کلر آزاد در یک حد مناسب ضدعفونی کنندگی در سراسر استخر حفظ شود.

اما برخی میکروب ها نسبت به کلر مقاوم هستند، یعنی کلر روی آنها کمتر اثر می کند، مثلا میکروب ژیاردیا و هپاتیت A مقاومت متوسطی به کلر دارند و میکروب کریپتو مقاومت زیادی دارد.